poniedziałek, 23 maja 2011

i say bring me sunflowers and bring me a landscape of clouds and rain.


'o, ja, który wiem i który nie zapominam, że śmierć mnie kiedyś obejmie, witam słońce wschodzące, każdy dzień z radością straszliwą i uczę się żyć prosto i jasno, i uczę się też tak samo nie odpędzać smutku niepojętego, bo on się nie da odpędzać, tylko nosić go ze sobą jak swoją dolę, nie jak buty letnie i buty zimowe, ale jak głowę, która czasami boli.'
(edward stachura - poranek)

pity dance.

4 komentarze:

  1. kulki kulki. pozdrawiam Mary od dmuchawców kulek.

    OdpowiedzUsuń
  2. gawlaku! myślałam o Tobie dziś. co tam? przyjdziesz w końcu na te zdjęcia?

    OdpowiedzUsuń
  3. nie znałam tego Stachury. niewiele znam.

    OdpowiedzUsuń
  4. mój egzemplarz opowiadań poszedł do ludzi. jak wróci, to chętnie pożyczę. :)

    OdpowiedzUsuń