after al this, won't you give me a smile?

po brytyjskim tygodniu. porządkuję wrażenia. porządkuję zdjęcia. a przy tym herbata za herbatą. nie tylko o 17stej.


callin'.

tyle słów tak mało sensu.

mało sensu. dużo śmierci. rok obfity w pogrzeby. oby dzisiejszy był ostatni.

od jutra uk. w związku z zamieszkowym zamieszaniem z tygodnia w londynie pierwsze dwa dni w cambridge. i oby do piątku powrócił spokój.

napisy końcowe.

może sprostam.

kawę o poranku lubimy. w kubku, jak najbardziej. z tegoż popijaną. w kofeinowej powodzi zalewającej wszystko lubimy już mniej.
chociaż teraz przynajmniej notatki pachną przyjemnie. a że mój zakatarzony nos ledwie to wyczuwa to już inna sprawa.

bosso.

tak proste póki nie przytrafi się tobie.

totalny paraliż intelektualny. szare komórki zmuszane do działania wiją się i skwierczą. i walczą, nie chcą współpracować.

niejasności.

i przykrótki sen.

bo zimno. na takie zimno grzaniec dobry. a z braku pomarańczy i mandarynka się nada.

piosenka na dziś.
i do roboty. ale już.